İşitme kaybı ile ilk tanışmam 10 yaşında olmuştu. Başta hafif derece olan işitme kaybım ailemin bana seslendiğinde cevap vermemem ve sürekli yüksek sesle televizyon izlemem ile fark edildi. Yapılan testler sonrasında iki taraflı işitme kaybımın olduğunu ve cihaz kullanmam gerektiğini, eğer cihazı kullanırsam daha iyi bir şekilde duyabileceğim söylenmişti. İlk başlarda çok mu büyük durur, rahatsız eder mi gibi çekincelerim olsa da cihazı kullanmaya başladığımda alışmam zor olmamıştı hatta memnundum bile.

10 yaşında bir çocuğun gözünden bakınca işitme kaybım olması ve cihaz kullanmam tabii ki doğal olarak beni üzüyordu neden diğer çocuklardan farklıyım diye hep sorguluyordum. Sonra fark ettim ki işitme cihazı sayesinde derslerime odaklanıp öğretmenimin dediklerini not alabiliyordum dolayısıyla okuldaki başarımı da olumlu yönde etkilemişti, bir nevi her konuda yardımcı olan dostum olmuştu. İşitme cihazım olması hiçbir zaman beni diğer çocukların yaptıkları şeylerden ayırmadı. Yüzmeye gittim, dans ve bale dersleri aldım hatta gitar bile çaldım.

Ne yazık ki liseye geçtiğim dönem işitme kaybım ilerledikçe işitme cihazları yetersiz gelmeye başlamıştı. Bir süre sonra konuşulanları anlamamaya, altyazısız hiçbir şey izleyememeye başladım. Bununla birlikte tabii derslerimdeki başarım düştü, kalabalık ortamlarda konuşmaları takip edemediğim için insanlardan kendimi soyutlamaya başlayarak yalnız kaldım. Kısaca normal işiten bireyler için sıradan olan şeyler benim için büyük bir zorluk olmaya başlayarak olumsuz etkilemeye başlamıştı. Ama kötüleşen işitmeme rağmen değişmeyen tek bir şey vardı o da benim gibi işitme kayıplı kişilere yardımcı olma hedefimdi. Ne olursa olsun bir gün ben de benim gibilere yardım etmek istiyordum bu yüzden o yoldan gidebileceğim bölüm olan odyometriyi seçtim.
Üniversiteye geçtiğim zaman öğretmenlerim durumumu öğrenince testler yaparak işitme kaybımın çok ileri derecede olduğunu eğer koklear implant olmazsam hiçbir zaman eskisi gibi duyamayacağımı, kaybımın işitme cihazları için çok fazla olduğu açıkladılar. Açıkçası koklear implanta karşı çok fazla ön yargım vardı ve korkuyordum “Ya işe yaramazsa?” diye. Ama eğer işitme kayıplı bireylere yardım etmek istiyorsam ilk önce kendime yardım etmem gerektiğini fark ettiğim an ameliyatı kabul ettim. Hangi kulağıma implant uygulanacağına karar verildikten sonra her şey çok hızlı gelişti ve ameliyattan uyandığımda sağ kulağımda implantım vardı.

1 aylık iyileşme döneminden sonra cihazımın açılması ve ayarlarının yapılması ardından ilk duymaya başladığımda yürümeye yeni başlayan bebek gibiydim. Bol bol dinleme egzersizleriyle birlikte zamanla algılama kabiliyetim gelişti, artık dudak okuyarak dersi dinlemeye çalışmama gerek yoktu. Öğretmenimin yüzüne bakmadan notlar alabiliyor, altyazısız videolar izleyebiliyor, ailemle telefonda görüşebiliyor ve konuşulanları çok rahat bir şekilde algılayabiliyordum. Aynı zamanda özgüvenim yerine gelmişti artık insanlarla daha rahat konuşuyor ve iletişim sıkıntısı çekmiyordum. Bütün bunlar benim uzun yıllar önce kaybettiğim ve bir daha yapabileceğimi düşünmediğim şeylerdi. İmplantım artık işitmemi sağlayan ek bir cihaz değil de sanki gerçekten kulağım gibiydi. İşitme cihazıma kıyasla o kadar doğaldı ki çoğu zaman cihaz taktığımı unutuyorum sadece elim değdiği zaman cihazımın varlığını hatırlıyorum. Her zaman derim iyi ki koklear implant ameliyatı olmuşum, yine olsa gözüm kapalı olurum. Koklear implant uygulaması bir ameliyat olmaktan öte de bir şey, tamamen hayat değiştiren bir olay.

Baş dönmesi söylerken kulağa sanki çok basitmiş gibi geliyor ama bunu yaşamak ve deneyimlemek çok zor benim baş dönmelerim 3/4 sene önce başladı iş stresine bağlı olduğunu düşündüğüm dönmelerin ne zaman geleceğini bilmiyorsunuz hayat kalitenizi son derece düşüren bir durum hele benim gibi ağır eşiğiniz de biraz yüksekse o zaman çok geç hissediyorsunuz ve bu durumdan bir odyologun yardımı olmadan çıkmanıza imkan yok. Baş dönmesi ya da vertigo öyle illet bir hastalık ki dönmeleriniz şiddetlendiğinde yerimizden kalkamadığınız gibi tuvalete gidemiyorsunuz birinin yardımına ihtiyaç olmaksızın Hareket edemiyorsunuz hiçbir yeriniz ağrımıyor vücudunuzun tüm uzuvları işlevini yerine getiriyor ama siz evin dışına bile adım atamıyorsunuz herkesin bildiği betaserc adlı bir ilacı var ancak ilaç tek başına kesinlikle sizi kısa sürede iyileştirmiyor benim baş dönmelerim başladığında odyoloji uzmanı emel hanımdan yardım alıyorum onun yaptırdığı manevralar Ve daha sonra verdiği egzersizleri harfiyen yerine getirdiğimde üçbeş gün içinde hızlı bir şekilde iyileşme başlıyor düzelmeye başladığınızda dünyaya yeniden gelmiş gibi hissediyorsunuz Bu hastalıkta en ilginç olan aslında hiçbir fiziksel engeliniz olmadığı halde hatta hiçbir yeriniz ağrımadığı halde hareket edemiyor olmanız gece yatarken dik yatmak zorundasınız sağa sola döndüğünüzde sürekli uyanıyorsunuz bu sizin uyku kalitenizi son derece etkileyen korkunç bir durum insan ameliyat olduğunda ilk gece nasıl dik yatmak zorunda kalıyor ve uyuyamıyorsa siz aslında hiç bir ameliyat geçirmediğiniz halde Baş dönmeleriniz geçene kadar uykusuz kalıyorsunuz.

49 yaşındayım.Tam 15 yıldır BPPV hastasıyım.İlk atak geçirdiğimde bu durumun yıllarca sürecek korkulu bir rüya olacağını maalesef bilmiyordum.Çok yoğun ve stresli bir işim vardı Borsada çalışıyordum,yorgunluğa ve uykusuzluğuma yordum fakat tekrarlayan başdönmem geçmeyince hemen aile doktoruma gittim o da beni bu konuda uzman KBB doktoruna yönlendirdi.Teşhis konduktan sonra birkaç kez manevra yapıldı diyet ve ilaç tedavisi başlandı.Manevradan sonra 3 gün boyunlukla oturarak uyuyordum baş hareketlerim kısıtlandı.İlk yıllar senede bir defa atak geçirirken son yıllarda daha sık olmaya ve daha uzun sürmeye başladı.Genellikle gece yatakta dönerken atak geçiriyordum,bulantı ve çarpıntı eşlik ediyordu.Daha sonraları sadece yatakta değil öne eğildiğimde yukarı ve geriye baktığımda da başdönmesini hissettim.Bunu yaşamak korkunç bir şey.Yüksek yastıksız yatamıyorum,mesela spora gidip yer egzersizlerini yapamıyorum,tatilde şezlonga sırtüstü uzanamıyorum vs.Mayalı gıdalara dikkat etmem gerek bir bardak alkollü içki içsem o gece kabus geri gelir mi endişem var,çay limitli kahve yıllardır içemiyorum.Bunlar basit görünse de hayat kalitesini etkileyen şeyler.
Öğrendiğim bir şey var; bu hastalık tamamen geçmiyor atak geçirmemek için ne yapmalıyıma kafa yormak lazım.Üzüntü,yorgunluk,beslenme ve uykusuzluğa dikkat etmek gerekiyor ve en mühimi atak geçirince iyi manevra yapabilecek tecrübeli bir uzman bulabilmek..

22 yaşında öğrenciyim. Kendimi bildim bileli halk arasında taşıt tutması olarak bilinen durumdan muzdarip bir şekilde yaşıyordum. Uzun süren yolculuklar; şiddetli baş dönmesi, mide bulantısı hatta kusmak gibi sosyal yaşantımı olumsuz yönde etkileyen bir çok problemim vardı. Toplu taşımada hareketin ters yönüne doğru oturuyor olmak, yolculuk yapar iken kitap okumak veya telefon ekranına bakmak asla mümkün olmayan şeyler idi. Emel hocam ile tanışıp bunun bir hastalık olduğunu ve tadavisinin mümkün olduğunu öğrendiğimde inanılmaz mutlu oldum ve seanslarımıza başladık. Tedavi esnasında bir sanal gerçeklik gözlüğü ile çalıştık. İlk seanslarda şiddetli baş dönmesi ve mide bulantısı olmasına rağmen Emel Hocamın müthiş sabrı ve ilgisi ile bir kaç seans sonrasında fayda görmeye başladım.
Seanslarımız tamamlandı ve ben artık uzun süren yolculuklara çıkabiliyorum, hareketin ters yönüne doğru oturup yolculuk yapabiliyorum, yolculuk esnasında telefonum ile ilgilenip kitap okuyabiliyorum. Hatta bunlar dışında çocukluğumdan beri kabus olarak gördüğüm eğlence merkezlerinde lunaparklarda aletlere binip eğlenebiliyorum. Tüm bunlar sıradan ve herkesin yapabileceği şeyler gibi geliyor kulağa lakin benim gibi bu hastalıktan muzdarip olanlar anlayacaklardır. Hayatım inanılmaz konforlu bir hale geldi, bunları mümkün kılan Emel Hocama emekleri için teşekkür ediyorum, sevgiler…

Ben 05.06.1950 Erzurum doğumluyum. 1987 yılında yaklaşık 1 yıl süren Meniere Sendromu sonucunda sağ kulağımda işitme kaybım oldu. Önceleri çok önemsemezken 2017 yılında televizyon seyrederken sesleri anlamadığımı fark ettim.
Bunun üzerine 7-8 değişik KBB uzmanına gittim ve bir sonuç alamadım. Daha sonraları ise çeşitli odyologlar tarafından işitme ölçümlerim yapıldı. Fakat yine bir sonuç alamadım. En son Acıbadem Altunizade Hastanesi Başhekimi Prof. Dr. Çağlar Çuhadaroğlu’nun tavsiyesi üzerine yine aynı hastanenin KBB doktoru Doç. Dr. Murat Topdağ ve Odyolog Emel Uğur ile görüştüm.
Odyolog Emel Uğur Hanım, işitme testlerimin sonucuna göre işitme cihazı kullanmam gerektiğini söyledi. Emel Hanım’a çok güvenmem neticesinde ne söylüyorsa yapmaya çalıştım. İşitme cihazını ilk taktığımda çok güçlü sesler duyuyor ve sesleri ayırt edemiyordum. Cihazı aldığım merkeze sürekli gittiğim halde bir çözüm bulamadım. Bunun üzerine her hafta düzenli bir şekilde Emel Hanım’a gittim. Her gidişimde Emel Hanım işitme cihazımın ayarlarını düzenledi ve her şeye rağmen cihazı sürekli kullanmam gerektiği konusunda ısrarcı oldu. Bana cihaza ve seslere alışabilmem için belirli bir sürenin geçmesi gerektiğini ve zaman içinde cihazı kullanmaya alışacağımı söyledi. Bunun düzeleceğine pek inanmasam da Emel Hanım’a duyduğum güven neticesinde söylediklerini harfiyen uyguladım. Bu süreç 6 ay kadar devam ettim. Bu sürenin sonunda artık sesleri doğru duyuyordum ve bir zaman sonra ise kulağımda cihaz olduğunu bile fark etmediğimi gördüm.
Buradaki başarılı sonucun en önemli sırrı; Emel Hanım gibi iyi bir odyolog bulmak ve dediklerini harfiyen, sabırla uygulamaktır.